Alweer een jaar geleden schreef ik al eens een blogje over zelf friet bakken, en nu leek me een goed moment op dat nog eens te doen. Als echte frietliefhebber wil ik zelf toch ook graag goede friet kunnen bakken. Dus ik heb mijn frituurpan maar weer eens tevoorschijn gehaald en nog een poging gewaagd.

Het zou flauw zijn als ik me aan mijn eigen recept zou houden (dan had ik niks te vertellen), en dat heb ik dan ook niet gedaan. Om te beginnen had ik alleen maar kleine aardappelen bij de hand, dus geen lange rechte friet vandaag, maar voor de smaak maakt het niet echt uit zolang ze niet te klein worden althans. Ik vind verse Vlaamse friet over het algemeen wel lekker dus dat is wederom wat ik probeerde te maken, niet al te dun gesneden dus.

Wat betreft de baktijd en temperatuur ben ik het niet meer met mezelf eens. Ik schreef toen 150 graden 4-5 minuten en 180-190 graden 4-5 minuten en concludeerde dat ze iets aan de donkere kant waren. Nu heb ik bij de professionals af en toe eens op een temperatuursensor gekeken en dat voorbakken moet echt niet te warm. 120 graden zit meer in de buurt, maar het nadeel van mijn frituurpan (en volgens mij veel van de particulier beschikbare pannen) is dat deze niet lager dan 150 kan. Het voordeel is vervolgens dat het geheel iets ambachtelijker wordt omdat je zelf de temperatuur moet regelen (en schatten).

Verder ben ik er ook meer van overtuigd dat voor de wat dikkere Vlaamse friet het voorbakken langer moet dan het afbakken zodat ze wel gaar worden, maar niet verbranden. Afbakken op 180-190 graden kan misschien als je bevroren friet in de pan gooit, maar als je ongeduldig bent zoals ik en de net voorgebakken en nog niet afgekoelde friet gaat afbakken het vet niet warmer moet dan een graad of 170 en 5 minuten is volgens mij zelfs dan nog te lang.

Waar het kortom op neer komt is dat je vooral goed moet kijken hoe de friet eruit ziet. Door het vaker te doen krijg je er een beetje handigheid in en levert het lekkere zelfgemaakte friet op. Deze portie was in ieder geval zo geslaagd dat ik meteen nog maar een rondje ben gaan bakken. Helaas had ik geen fototoestel bij de hand, dus je zult me op m'n woord moeten geloven.

We schreven 1,5 jaar geleden al eens over de potatomania campagne gesponsord door verschillende nationale overheden en door de EU. Nu las ik vandaag op de nieuwssite van het agrarisch dagblad (ja je moet er wat voor over hebben om op de hoogte te blijven voor Frietopia ;)) dat de campagne effect lijkt te hebben. Blijkbaar zijn er receptenboekjes verstuurd en is er daarna contact gezocht met de mensen die ze ontvangen hebben. Deze groep eet nu naar eigen zeggen meer aardappels. Het nodige eigenbelang van de lokale agrarische sector zal een rol zal hebben gespeeld bij het opzetten van deze campagne, maar ik kan het alleen maar aanmoedigen. Want wat is er mis met meer friet van lokale aardappelen?

We hadden een paar dagen wat problemen met onze server, maar het werkt weer, anders zou ik dit niet kunnen schrijven. We beraden ons nog over wat we gaan doen zodat zulke langdurige problemen niet meer voorkomen.

En ik ga weer over tot de orde van de dag: friet eten! :)

Het is wat rustig op Frietopia, maar het is dan ook vakantietijd. Ik schrijf dit vanuit Italië, maar ik moet zeggen dat ik nog geen friet ben tegengekomen hier. Mocht dat nog gebeuren dan zal ik er zeker een recensie over schrijven :)

*later op dezelfde avond*

Nadat ik dit schreef ben ik maar eens wat beter gaan zoeken en kwam ik tot de conclusie dat behalve de in aangepaste goud/beige kleuren gehulde McD (nee daar ga ik bij voorkeur niet naar binnen) voornamelijk en paar Doner zaakjes zijn die 'patate fritte' verkopen. Dus bij een van deze zaakjes ben ik maar eens gaan testen.

Voor 2,50 zou ik een zogenaamd grote friet krijgen, nu is dat altijd een relatief begrip en zo ook hier. De portie was niet heel klein, maar zou in mijn ogen door gaan voor een normale, niet een grote. Grappig was ook dat ze geen bakwand hadden (friet is niet de core business in Italië) maar een soort frietautomaat-oven. Voorop zat een klepje waar diepvries friet in ging en nadat de timer was afgelopen kwam er gebakken friet uit. Het apparaat in kwestie droeg de titel 'Chef pommes' (of iets soortgelijks, ik kan het mij niet exact herinneren). De friet werd vervolgens rijkelijk voorzien van zout en ik kon kiezen of ik er mayonaise of ketchup bij wilde (bij de prijs inbegrepen). Een grappig detail was ook dat ik er een flinke sateprikker bij kreeg bij wijze van vorkje.

De friet was eetbaar, ik heb zeker wel eens slechtere friet gehad, maar daar was dan ook wel weer alles mee gezegd. De friet was te zout en verder ook niet meer dan je kunt verwachten van automatisch afgebakken diepvriesfriet. Ik denk dat ik me voor de rest van mijn verblijf in Italië maar weer beperk tot pizza, daar zijn ze toch beter in :)

In Brasov - Roemenie kwamen we een restaurantje tegen dat zich "Buna de Ollanda" noemde, en probeerde de Nederlandese (eet-)cultuur te vertegenwoordigen. Het was echt brilliant: buna de Ollanda zijn stroopwafels, en ze verkochten ook friet en een aantal sauzen waaronder Gouda's glorie friesaus; alles stond in het Nederlands-achtig op de kaart, met Roemeense en Engelse vertalingen. Dat was wel grappig, zo liet frietsaus zich vertalen met "special sauce". Ze hadden ook curry en mosterd, maar helaas geen satesaus, dat was iets te obscuur denk ik :P
Ook hadden ze een "frikandel special" (De dubbele "aa", was ze teveel van het goede denk ik), wat ze als "Dutch specialty - chicken and beef saucage" verkochten: dus zij weten blijkbaar wel wat er inzit.

Het meest brilliante aan dit restaurant was echter de aankleding: van witte tafelkleden met blauwe ruitjes, tot klompen met bloemen erin aan de muur, oranje vlaggetjes en majo geserveerd in een theepotje met een delfts blauwe molen erop: het hele imago van Nederland was in dit restaurantje vertegenwoordigd! Ze hadden zelfs een verantwoord frituren logo, wat eigenlijk echt niet kan, want die worden niet in het buitenland vergeven, maar het was wel erg grappig!

Overigens spraken ze geen Nederlands (zelfs de Nederlandse namen op het menu moest je maar beter op z'n Engels of Roemeens bestellen, want toen ik "friet with frietsaus" bestelde, keek ze me aan of ik chinees sprak :D. Maar Nederlanders waren dus duidelijk niet de doelgroep van deze tent, wat wel uitzonderlijk is voor een friettent in zo'n ver land.

De friet was overigens goed te eten, lekker dik, en goed gebakken.
Zie hier de foto.

Jullie nog leuke vakantie-friet verhalen?